Son Yazılar
İnsan Ne Zaman Kaybolur?
Bu sorunun yanıtı asla tek cümlede bitmez; çünkü insan, çoğu zaman kendi içinde kaybolduğunu fark ettiğinde bile çok geç kalmıştır. Kimi insanlar ormanda kaybolur, kimisi ise kalabalıkta. En çıkmazı ise kendi içinde kaybolmaktır. Çünkü o zaman, ne bir pusulan olur yönünü gösterecek, ne de bir kurtarma ekibi olur sesini duyacak. Kimse durduk yere kaybolmaz. Bazen
-> Okumaya Devam Et İnsan Ne Zaman Kaybolur?
ZİL ÇALINCA BAŞLAR MASAL
Zil çalınca başlar sessizce, Bir düş gibi kurulur sınıflar, Kalem ucu kağıda dokunur, Bilginin kalbinde atar anılar. Tahtada tebeşir tozlarıyla Yazılır hayaller, umutlar bir bir. Öğretmen bir yıldız gibi parlar, Gökte değil, bizde ışıldar derin. Sıraya sığmaz bazen kahkahalar, Bazen de düşler taşar defterden. Bir soru sorulur hayat gibi, Cevabı büyür her harf her heceden.
-> Okumaya Devam Et ZİL ÇALINCA BAŞLAR MASAL
Yağmurlu Orman Bölüm 1
Onu ilk gördüğümde daha 6 yaşındaydım fakat ilk gördüğüm andan itibaren ondan korkmuştum,gözleriyle ruhumu okuyormuş gibi bana bakıyordu sürekli.Nereye gidersem gideyim beni takip ediyordu ve beni korkutuyordu,bunun nedenini ilk başta anlamadım fakat o gün yanıma gelince işler değişmişti.Bana bir sayı söyledi ve ortadan kayboldu,şuan hala onu gece yatarken görüyorum fakat o söylediği sayıyı söyleyince başımdan
-> Okumaya Devam Et Yağmurlu Orman Bölüm 1
KÜÇÜK EVRENİN SESLERİ
Bir tohum düştü, Toprağa gizlendi. Sessiz kaldı, Ama bekledi. Günler geçti, Yağmur dokundu. Bir filiz çıktı, Güneşe uzandı. Küçük bir hayat, Büyüyor sakince. Minik bir mucize, Gözle görülmezce. Rüzgar fısıldar, Yaprak dans eder. Küçük evrenin, Sesi duyulur derin.
Yağmurlu Orman Bölüm 2
O başımı döndürmeye başladı ve etrafımda halkalar çizdi,hayatımın sonuna geldiğimi sandım fakat beni bir yağmurlu ormana bıraktı.O’nun neden bunu yaptığını anlamadım fakat şuan bunu bir canavarın beni takip ederken bir evde bulunarak yazıyorum ve korkuyorum çünkü O benimle arkadaşlık değil beni 6 yaşından beri takip ederek öldürmeye çalıştığını şimdi anlamdım ve artık hayatımın sonundayım galiba,
-> Okumaya Devam Et Yağmurlu Orman Bölüm 2
DÜŞLERİN KANATLARI
Bir kelebek var, Kanatları renkli. Uçar hafifçe, Gökyüzünde sessiz. Her uçuşunda, Bir hayal başlar. Küçük kıvılcım, Yıldız olur anlar. Düşler büyür, Küçük ama güçlü. Kanat açar, Göğe doğru yolculuk. Sakın vazgeçme, Düşlerin peşinden. Her büyük adım, Büyük bir serüven.
BİLGİNİN İZİNDE
Her sabah bir umutla açılır kapılar, Tahtada bekler sessizce yarınlar. Bir harf, bir kelime, bir cümle olur, Gönlümüzde filizlenen yollar. Kalem tutan eller titrek belki, Ama hayal kurar cesurca gizlice. Sıralar sadece tahta değil artık, İçinde büyür bir ömür sessizce. Zaman geçer, biz değişiriz fark etmeden, Bir öğretmen sözü kalır yürekten. Her sınavdan değil, hayattan
-> Okumaya Devam Et BİLGİNİN İZİNDE
OKULLAR AÇILDI ZİLLER ÇALDI
Okulların açılmasıyla beraber, Neşe doldu her yer. Çantalar omuzlarda, Dersler akıllarda. Hocaları dinle, Derse odaklan. Kafanı çalıştır, Mutlu ol o zaman. Derste konuşma, Hoca anlatır sonra. Teneffüs zili çaldı, Hayat doldu bahçeye bir anda.
ZİL ÇALINCA
Sabah ezgisiyle uyanır mahalle, Bir telaş, bir koşu, çantalar elde. Okul yolu taşlı, umutla dolu, Her adımda büyür çocukların soluğu. Sınıfın kokusu karışır zamana, Tebeşir, kalem, defter, hayrana. Bir soru sorar öğretmen ansızın, Bir cevaptır belki geleceğin yazgısı. Pencereden düşer güneşin eli, Isıtır hayalleri, kalpleri, dili. Bir resim çizer çocuk maviye, Altına yazar: “Ben büyüyünce…”
-> Okumaya Devam Et ZİL ÇALINCA
BEN BİR OKUL AŞIĞI
Ben bir okul aşığıyım, Neden okulu seviyorsun derler, Benim geleceğim, derim, Çünkü ben okul aşığıyım. Doktor mu olmak istersin, Yoksa öğretmen mi? Bense, bir meslek sahibi, Çünkü ben okul aşığıyım. Matematik, Türkçe, Ve daha birçok ders, Ben bu derslere çalışırım, Çünkü ben okul aşığıyım. Bana sorarlar, Derse neden çok bağlısın, Ben de cevap veririm, Çünkü
-> Okumaya Devam Et BEN BİR OKUL AŞIĞI